ΣΚΟΠΟΣ: H εκτίμηση της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής του ανθρώπινου δυναμικού που παρέχει υπηρεσίες φροντίδας υγείας σε περιβάλλον εργασίας δημόσιου νοσοκομείου. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣΗ: έρευνα πεδίου διενεργήθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Ευαγγελισμός» κατά την περίοδο από τον Σεπτέμβριο 2016 μέχρι και τον Ιανουάριο 2017. Το μέγεθος του δείγματος ανήλθε σε 545 λειτουργούς υγείας, από τους οποίους 149 ήταν ιατροί, 217 νοσηλευτές, 134 διοικητικοί και 45 εργαζόμενοι παραϊατρικών ειδικοτήτων. Ως μέσο συλλογής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το δομημένο ερωτηματολόγιο «επισκόπηση υγείας SF-36» (Health Survey SF-36). Ο δείκτης alpha (α) στις κλίμακες της σωματικής υγείας κυμάνθηκε από 0,914–0,735 και στις κλίμακες της ψυχοκοινωνικής υγείας από 0,824–0,803. Ο συνολικός δείκτης σημειώθηκε στην τιμή 0,832. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ως προς τη σωματική υγεία, οι ιατροί σημείωσαν τις υψηλότερες βαθμολογίες (84,18 και 74,18, αντίστοιχα) στην κλίμακα της σωματικής λειτουργικότητας και του σωματικού πόνου, ενώ τις χαμηλότερες στη ζωτικότητα και στην ψυχική υγεία (52,15 και 58,31, αντίστοιχα). Στους νοσηλευτές, η σωματική λειτουργικότητα βαθμολογήθηκε με την υψηλότερη τιμή (71,01), ο σωματικός ρόλος με την τιμή 59,29 και ο σωματικός πόνος με την τιμή 57,42. Στις κλίμακες της ψυχοκοινωνικής τους υγείας οι νοσηλευτές βαθμολόγησαν τον συναισθηματικό ρόλο με την υψηλότερη τιμή (64,42), την κοινωνική λειτουργικότητα με την τιμή 57,89, την ψυχική υγεία με την τιμή 56,32 και τη ζωτικότητα με τη χαμηλότερη τιμή (46,24). Το προσωπικό των παραϊατρικών ειδικοτήτων βαθμολόγησε με τις υψηλότερες τιμές τη σωματική λειτουργικότητα (76,36) και τον σωματικό ρόλο (75,56) και με τις χαμηλότερες τιμές τη ζωτικότητα (49,78) και την ψυχική υγεία (55,09). Για το διοικητικό προσωπικό, η σωματική λειτουργικότητα βαθμολογήθηκε με την υψηλότερη τιμή (78,51) και ο σωματικός ρόλος με την τιμή 74,07. Στις κλίμακες της ψυχοκοινωνικής υγείας η ζωτικότητα έλαβε τη χαμηλότερη τιμή (52,11), καθώς και η ψυχική υγεία (56,68). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ψυχοκοινωνική υγεία του προσωπικού υστερούσε έναντι της σωματικής υγείας καθώς αξιολογήθηκε συγκριτικά με χαμηλότερη βαθμολογία σε όλες τις επί μέρους κλίμακες. Αξιοσημείωτη ήταν η χαμηλή εκτίμηση της ζωτικότητας και της ψυχικής υγείας παρά τη σχετικά καλύτερη εικόνα που παρουσίαζαν οι κλίμακες της κοινωνικής λειτουργικότητας και του συναισθηματικού ρόλου. Εκφράστηκαν συναισθήματα κόπωσης και εξουθένωσης σε συνεχή βάση (ζωτικότητα) αφ’ ενός και αφ’ ετέρου έντονοι περιορισμοί ψυχικής ισορροπίας στην καθημερινότητα (ψυχική υγεία). Η χαμηλή εκτίμηση της ζωτικότητας και της ψυχικής υγείας των ίδιων των λειτουργών υγείας παραπέμπει στα ζητήματα της εργασιακής κόπωσης και της εξουθένωσης. Επίσης, επιτάσσει την αντιμετώπιση του ζητήματος με τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη στρατηγικών άμεσης αντιμετώπισης και προληπτικής διαχείρισης.