Σκοπός της εργασίας αυτής ήταν να διερευνήσει τη σχέση των Ελλήνων δικηγόρων με τις πηγές νομικού περιεχομένου ανοικτής πρόσβασης και τις δυνατότητες συμβολής των νομικών βιβλιοθηκών στην αξιοποίηση των πηγών αυτών για τις ανάγκες του δικηγορικού επαγγέλματος. Στο πλαίσιο του σκοπού αυτού εξετάστηκαν οι ικανότητες των δικηγόρων στη χρήση του διαδικτύου, το επίπεδο της ενημέρωσής τους για τις νομικές πηγές ανοικτής πρόσβασης, η συχνότητα που τις χρησιμοποιούν, οι δυσχέρειες και τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν κατά τη χρησιμοποίησή τους και ο βαθμός ικανοποίησής τους από αυτές. Για αποσαφήνιση της εικόνας έγινε σύγκριση με τη σχέση των δικηγόρων με τις συνδρομητικές πηγές. Ολοκληρώνοντας, εξετάστηκε η συχνότητα επίσκεψης και χρήσης των υπηρεσιών των νομικών βιβλιοθηκών, ενώ αναζητήθηκαν τρόποι συμβολής της βιβλιοθήκης στη βελτίωση της νομικής έρευνας. Για την έρευνα, επιλέχθηκε η ποσοτική μέθοδος και ως ερευνητικό εργαλείο χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο με 20 ερωτήσεις κλειστού τύπου που διανεμήθηκε ηλεκτρονικά και απαντήθηκε από 161 δικηγόρους. Διαπιστώθηκε ότι οι δικηγόροι, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιούν σχεδόν πάντα το διαδίκτυο κατά την προετοιμασία των υποθέσεών τους, είναι πληροφοριακά «αυτοδίδακτοι» και αισθάνονται συχνά την ανάγκη βοήθειας κατά την αναζήτηση νομικών πληροφοριών. Αν και η γνώμη τους για τις ανοικτές πηγές νομικού περιεχομένου είναι θετική, λίγες από αυτές γνωρίζουν ή χρησιμοποιούν, επιδεικνύοντας σαφή προτίμηση προς τις συνδρομητικές πηγές. Ως προς το δεύτερο σκέλος, η έρευνα διαπίστωσε ότι οι δικηγόροι δεν επισκέπτονται απαραίτητα μια νομική βιβλιοθήκη για την προετοιμασία των υποθέσεων που χειρίζονται και όταν το κάνουν, συνήθως δεν αναζητούν τη βοήθεια των βιβλιοθηκονόμων. Διαπιστώθηκε εν τούτοις ότι, μέσα από τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες και τον ιστότοπο μιας βιβλιοθήκης, είναι δυνατή και ευπρόσδεκτη η διασύνδεση των χρηστών της με τις ψηφιακές ανοικτές πηγές νομικής πληροφόρησης.