Εισαγωγή: Η παράταση της κύησης πέρα από την 42η εβδομάδα και η γέννηση υπερώριμων νεογνών είναι δυνατό να δημιουργήσει διάφορα προβλήματα. Από αυτά άλλα είναι απλά και χαρακτηρίζουν την εξωτερική εμφάνιση των νεογνών, ενώ άλλα, όπως π.χ. η εισρόφηση μηκωνίου, είναι δυνατό να προκαλέσουν ακόμα και το θάνατο.
Σκοπός: Σκοπός της εργασίας μας ήταν να διερευνήσουμε το ποσοστό των νεογνών που γεννιούνται υπερώριμα, καθώς και τη σοβαρότητα των προβλημάτων που παρουσιάζουν.
Υλικό και μέθοδος: Στη διάρκεια ενός έτους μελετήσαμε 30 νεογνά που γεννήθηκαν μετά τη συμπλήρωση της 42ης εβδομάδας κύησης, σε ένα δημόσιo μαιευτήριo της Αθήνας. Η εργασία μας είναι προοπτική βάσει πρωτοκόλλου με συμπλήρωση ερωτηματολογίου, καθώς και πληροφορίες από το ιστορικό.
Αποτελέσματα: Από τα αποτελέσματά μας φάνηκε ότι σε σύνολο 5.373 τοκετών γεννήθηκαν 30 (0,56%) υπερώριμα νεογνά. Ως προς τη διάρκεια κύησης 27 (90 %) γυναίκες γέννησαν μετά τη συμπλήρωση
της 42ης εβδομάδας, ενώ 3 (10%) μετά την 43η εβδομάδα. Μόνο σε 5 (16,6%) περιπτώσεις υπήρχε πλήρης προγεννητική παρακολούθηση. Με φυσιολογικό τοκετό γέννησαν 19 (63,3%) γυναίκες, σε 8 (42 %) από τις οποίες έγινε πρόκληση τοκετού και σε 12 (63 %) εμβρυουλκία και 11 (36,6%) γέννησαν με καισαρική τομή.
Δύο νεογνά (6,6%) είχαν βάρος μικρότερο των 2,5 κιλών, 22 (73,3%) μεταξύ 2,5-4 και 6 (20%) μεγαλύτερο των 4 κιλών. Οκτώ (26,6%) νεογνά παρουσίαζαν πολλαπλά κλινικά σημεία υπερωριμότητας, ενώ στα υπόλοιπα προέβαλαν μόνο ορισμένα. Δεκαπέντε (50%) νεογνά γεννήθηκαν με κεχρωσμένο αμνιακό υγρό και νοσηλεύτηκαν σε ΜΕΝΝ με καλή έκβαση.
Συμπεράσματα: Όπως φαίνεται, τα προβλήματα που παρουσίαζαν τα υπερώριμα νεογνά δεν ήταν ιδιαίτερα σοβαρά και σε όλα αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία. Πιστεύουμε ότι με την τακτική προγεννητική παρακολούθηση είναι δυνατό να αποφευχθούν σε μεγάλο βαθμό οι άσκοπες ταλαιπωρίες και οι πιθανοί κίνδυνοι, τόσο για τη μητέρα, όσο και για το νεογνό.