ΣΚΟΠΟΣ: Η διερεύνηση της χρήσης υπηρεσιών υγείας του άνεργου πληθυσμού και η καταγραφή των ανεκπλήρωτων αναγκών υγείας του στην Ελλάδα. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μια συγχρονική μελέτη διεξήχθη σε Κέντρα Προώθησης της Απασχόλησης του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού στην Αττική. Από απλή τυχαία δειγματοληψία 1.000 ανέργων, συμμετείχαν 830 άνεργοι (ποσοστό απόκρισης 83%). Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από τον Ιούνιο του 2016 έως τον Σεπτέμβριο του 2017, με τη χρήση δομημένου ερωτηματολογίου. Το ερωτηματολόγιο κατέγραφε τη χρήση, την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και την αυτοαξιολόγηση της κατάστασης υγείας του άνεργου πληθυσμού τους τελευταίους 12 μήνες. Η στατιστική επεξεργασία των δεδομένων διενεργήθηκε με το λογισμικό πρόγραμμα Statistical Package for Social Sciences (SPSS), έκδοση 25.0. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η πλειοψηφία του δείγματος των ανέργων αποτελείτο από γυναίκες, με μέση τιμή ηλικίας τα 35,8±10,3 έτη. Το 32,3% είχε μηνιαίο καθαρό εισόδημα πριν από την ανεργία 1.001–1.500 €, ενώ κατά τη διάρκεια της ανεργίας το ποσοστό μειώθηκε στο 20,4% (p=0,001). Το 71,8% και το 28,2% ήταν βραχυχρόνια και μακροχρόνια άνεργοι, αντίστοιχα. Η κατάσταση υγείας των ανέργων είχε διαφορά πριν από την ανεργία (μέση τιμή 85) και κατά τη διάρκεια αυτής (μέση τιμή 68,3) (p=0,001). Οι περισσότεροι άνεργοι έκαναν χρήση δημόσιων δομών για ιατρική φροντίδα, νοσηλεία και προληπτικό έλεγχο και ιδιωτικών δομών για οδοντιατρική φροντίδα και υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Οι άνεργοι με παιδιά και τα άτομα με υψηλό εισόδημα εμφάνισαν περισσότερες πιθανότητες να επισκεφθούν υπηρεσίες υγείας (p=0,006 και p=0,017, αντίστοιχα). Το 42,4% δήλωσε ανεκπλήρωτες ανάγκες υγείας. Ωστόσο, μόνο το 15,1% χρειάστηκε να απευθυνθεί σε κοινωνικό-δημοτικό ιατρείο/φαρμακείο, ή μη κερδοσκοπικό οργανισμό, ενώ το 14,3% δεν γνώριζε την ύπαρξη τέτοιων υπηρεσιών. Επίσης, τα άτομα ηλικίας 41 ετών και άνω (p=0,001), αυτοί που είχαν ολοκληρώσει υποχρεωτική εκπαίδευση (p=0,001), όσοι δήλωσαν μηνιαίο καθαρό εισόδημα ≤1.500 € κατά τη διάρκεια της ανεργίας (p=0,001), καθώς και οι μακροχρόνια άνεργοι (p=0,001) εμφάνισαν υψηλότερες πιθανότητες να αναφέρουν ανεκπλήρωτες ανάγκες υγείας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι άνεργοι χρησιμοποιούν δημόσιες υπηρεσίες υγείας για τις επείγουσες ανάγκες υγείας, ενώ οι προληπτικές εξετάσεις δεν συνιστούν προτεραιότητα. Οι ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας επιλέγονται κυρίως για οδοντιατρική φροντίδα και υπηρεσίες ψυχικής υγείας. Οι μισοί σχεδόν άνεργοι δήλωσαν ανεκπλήρωτες ανάγκες υγείας. Επομένως, κρίνεται σκόπιμη η δόμηση ενός ολοκληρωμένου δικτύου υπηρεσιών υγείας και κοινωνικής φροντίδας, καθώς και η συνέργεια και η συνεχής ανατροφοδότηση των φορέων απασχόλησης με τα κοινωνικά και τα υγειονομικά προβλήματα των ανέργων.