ΣΚΟΠΟΣ: H διερεύνηση των γνώσεων και των αντιλήψεων των γυναικών αναφορικά με την υπογονιμότητα και την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, καθώς και η μελέτη της ύπαρξης συσχέτισης με τα δημογραφικά και τα κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά αυτών. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ: Μια συγχρονική έρευνα διεξήχθη σε γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας που διέμεναν μόνιμα στον νομό Αττικής από Αύγουστο έως και Οκτώβριο του 2017. Η δειγματοληψία που επιλέχθηκε ήταν η δειγματοληψία ευκολίας. Συνολικά δόθηκαν 250 ερωτηματολόγια και τελικά συμπληρώθηκαν 200, με βαθμό ανταπόκρισης 80%. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο κλειστού τύπου βασιζόμενο σε αντίστοιχες ξένες και ελληνικές έρευνες. Η στατιστική ανάλυση διενεργήθηκε με το λογισμικό πρόγραμμα Statistical Package for Social Sciences (SPSS), έκδοση 25.0. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: To 49% ανήκε στην ηλικιακή ομάδα των 35–43 ετών. Το 77% δεν είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν τεχνικές ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ΙΥΑ). Το 68% του δείγματος γνώριζε την ΙΥΑ >10 έτη. Το 29,3% απάντησε σωστά ως προς το ποσοστό των ζευγαριών που βίωναν την υπογονιμότητα. Σχετικά με τις αντιλήψεις των γυναικών για την ΙΥΑ, το 90,9% ήταν υπέρ της αντιμετώπισης της υπογονιμότητας με μεθόδους ΙYA. Το 68% πίστευε ότι οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται δεν παραβιάζουν τη φύση. Οι γυναίκες ηλικίας >35 ετών και εκείνες που είχαν χρησιμοποιήσει την ΙΥΑ στο παρελθόν γνώριζαν την ύπαρξη ασφαλιστικής κάλυψης της ΙΥΑ στην Ελλάδα (p≤0,05). Επίσης, οι περισσότερο φιλελεύθερες γυναίκες αντιμετώπιζαν πιο θετικά την προσβασιμότητα των άγαμων γυναικών σε τεχνικές ΙΥΑ (p=0,001) και πίστευαν ότι οι τεχνικές ΙΥΑ δεν παραβιάζουν τη φύση (p=0,001). Τέλος, οι γυναίκες χωρίς παιδιά ήταν περισσότερο θετικές με τη λήψη ωαρίων από τρίτη δότρια (p=0,006). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Οι γυναίκες έχουν θετική στάση απέναντι στην ΙΥΑ για λόγους υγείας και όχι ευγονισμού. Αποδέχονται ότι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι ένα επιστημονικό επίτευγμα αλλά παραμένουν επιφυλακτικές ως προς τις συνέπειές της. Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας θα μπορούσε να συμβάλλει στη δημιουργία ενός κοινωνικού δικτύου προστασίας μέσα από προγράμματα ενημέρωσης πολιτών σε τοπικό επίπεδο από ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό.