Σκοπός της πτυχιακής εργασίας είναι να διερευνηθεί τι πιστεύουν, τι είδαν και τι βίωσαν οι φοιτητές στη συνεκπαίδευσή τους με τους ηλικιακά μεγαλύτερους συμφοιτητές τους. Αρχικά έγινε βιβλιογραφική επισκόπηση η οποία εστίασε στη σχετική νομοθεσία, στις αντιλήψεις και το κοινωνικό πλαίσιο της εκπαίδευσης ενηλίκων και της δια βίου μάθησης. Πραγματοποιήθηκε μια ιστορική διαδρομή στην εκπαίδευση ενηλίκων στην Ελλάδα και στον Ευρωπαϊκό χώρο και εξετάστηκαν οι δράσεις και οι πρωτοβουλίες που έχουν θεσμοθετηθεί για την εκπαίδευση των μαθητών οι οποίοι εγκατέλειψαν χωρίς να ολοκληρώσουν το βασικό κύκλο των σπουδών τους. Εξετάστηκαν τα κίνητρα, τα χαρακτηριστικά και τα εμπόδια που συναντούν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές, όταν επιθυμήσουν να γυρίσουν για να ολοκληρώσουν την εκπαίδευσή τους. Στη συνέχεια, έγινε έρευνα με ερωτηματολόγιο στους φοιτητές του Τμήματος Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα για τις απόψεις τους σχετικά με τη συνύπαρξη με τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμφοιτητές τους. Χρησιμοποιήθηκε δομημένο ερωτηματολόγιο με κλειστού τύπου ερωτήσεις. Τα αποτελέσματα του ερωτηματολογίου ομαδοποιήθηκαν με τη χρήση πινάκων και χρησιμοποιήθηκαν υπολογιστικά φύλλα για τη στατιστική ανάλυση των απαντήσεων. Ακολούθησαν συμπεράσματα και προτάσεις, λύσεις και απόψεις. Το γενικό συμπέρασμα από την παρούσα πτυχιακή εργασία είναι πως οι νεότεροι ηλικιακά φοιτητές, σε μεγάλη πλειοψηφία είναι ανεκτικοί στην διαφορετικότητα, δείχνουν σεβασμό στην ανομοιομορφία, εκτιμούν και κατανοούν την προσπάθεια η οποία καταβάλλεται από έναν φοιτητή σε μεγαλύτερη από αυτούς ηλικία. Αυτό προκύπτει από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εκπαιδευτικής διαδικασίας που συμβάλουν στην άμβλυνση της ηλικιακής διαφορετικότητας, εξαλείφοντας τις προκαταλήψεις, τα στερεότυπα και κάθε είδους ρατσισμό. Συνεπώς, όταν έχουμε κοινούς στόχους και σκοπούς, εστιάζουμε σε αυτά τα δεδομένα που μας ενώνουν και όχι σε εκείνα που πιθανόν μας χωρίζουν.