Τα Μουσεία σήμερα θεωρούνται ως πρεσβευτές του πολιτισμού, στοιχείο που αποτελεί τη συνέχεια της εθνικής συνείδησης αλλά και της ιστορικής και σύγχρονης έκφρασης εφόσον αναδεικνύουν τη πολιτιστική κληρονομιά τόσο σε τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο κάνοντας την κοινωνική εξέλιξη των λαών πιο εύκολη και πιο άμεση. Όμως μετά την αλματώδη αύξηση των κρουσμάτων λόγω του Covid-19 σε όλη την υφήλιο, παρουσιάστηκε μεγάλο πλήγμα στο χώρο των Μουσείων πράγμα που έκανε τους ανθρώπους αρχικά να χάσουν την επαφή τους με τον πολιτισμό. Συνεπώς τα Μουσεία ήρθαν αντιμέτωπα με μια μεγάλη πρόκληση: Πως δηλαδή θα καταφέρουν να συνεχίσουν την αποστολή τους και να βρουν καινοτόμες τεχνικές προσέγγισης, μετά το κλείσιμο των θυρών τους. Δεδομένου ότι τα Μουσεία ακολουθούν μια παραδοσιακή πορεία πλεύσης ως προς την οργάνωσή τους, οι νέες συνθήκες ζωής, ώθησαν τους φορείς αυτών να εισάγουν ένα μοντέλο προώθησης του περιεχομένου τους και των δραστηριοτήτων τους στην ψηφιακή εποχή. Επομένως, μέσω της πτυχιακής εργασίας θα εξεταστεί πως ο ψηφιακός κόσμος όπως τα social media, διάφορες πλατφόρμες επικοινωνίας κ.ο.κ μπορεί να εξυπηρετήσει στο να εξακολουθούν οι ενδιαφερόμενοι να επισκέπτονται τα μουσεία από το σπίτι τους μέσω υπολογιστή ή smartphone, χωρίς όμως να έχουν ελλειπή ενημέρωση και χωρίς να στερούνται σημαντικές πληροφορίες. Έτσι λοιπόν οι νέες τεχνολογίες ενσωματώνονται ολοένα και περισσότερο στα σύγχρονα Μουσεία με σκοπό να υπηρετήσουν την πιο αποτελεσματική επικοινωνία με το κοινό τους. Στην προσπάθεια να απαντηθούν όλα εκείνα τα ερωτήματα που γεννιούνται για το πόσο αξιόπιστες είναι οι νέες ψηφιακές μέθοδοι για την εκπαίδευση, ξενάγηση και άντληση πληροφοριών μέσα από τα ψηφιακά μουσεία, θα πρέπει να οργανωθεί αρχικά έρευνα για το πόσο αξιόπιστες είναι αυτές οι μέθοδοι στα εκπαιδευτικά προγράμματα και γενικότερα σε όλες τις δράσεις των Μουσείων. Η έρευνα αυτή είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μέσα από ερωτηματολόγια, συνεντεύξεις και αναζήτηση δεδομένων μέσα από τα προγράμματα αυτά που θα έχουν ως στόχο να να διερευνηθεί αν και κατά πόσο τα Μουσεία χρησιμοποιούν την ενοποιήση των πληροφοριακών πόρων σε ένα ενιαίο σύστημα προσβάσιμο τόσο για τις ανάγκες της έρευνας και της προσπαθείας για την ασφάλεια της κληρονομιάς όσο και της επικοινωνίας μεταξύ του φορέα και του ενδιαφερόμενου. Η παρούσα εργασία μετά από την βιβλιογραφική επισκόπηση προχώρησε σε συλλογή και ανάλυση ποιοτικών δεδομένων από συνεντεύξεις με φοιτητές. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως οι φοιτητές έχουν πολύ θετικές στάσεις σχετικά με την χρήση των κοινωνικών δικτύων από μουσεία, αλλά παράλληλα εξέφρασαν και κάποιες ανησυχίες σχετικά με την ποιότητα της πληροφορίας που προσφέρεται.