Τα τελευταία χρόνια, λόγω του πολιτισμικού πλουραλισμού των σύγχρονων κοινωνιών, έχουν αναδυθεί
καινούργιες εκπαιδευτικές ανάγκες βασισμένες στις αρχές της συμπερίληψης και της αποδοχής της διαφορετικότητας. Στο πλαίσιο αυτό προωθούνται καινοτόμες διδακτικές πρακτικές στηριγμένες στη βιωματική μάθηση και στην ενσωμάτωση των τεχνών στην εκπαίδευση. Ως τέτοια θεωρείται και η παιγνιώδης μάθηση με την αξιοποίηση της κούκλας. Η κούκλα αποτελεί ένα διδακτικό μέσο υψηλού συμβολισμού και τέχνης, το οποίο κατέχει ιδιαίτερη θέση στην παιδική ψυχή και αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματικό στη διαδικασία της μάθησης. Η δυναμικότητα της κούκλας ως διδακτικό μέσο στηρίζεται μεταξύ άλλων στην ικανότητά της να εμψυχωθεί, δηλαδή να «κινείται» και να «μιλά», εναρμονίζοντας
τη βούληση του παιδαγωγού και τη φαντασία του παιδιού. Αυτές οι ανθρώπινες ιδιότητες επιτρέπουν στα παιδιά να ταυτιστούν μαζί της, καθώς μπορούν να δουν τον εαυτό τους μέσα από αυτήν. Η αναζήτηση νοήματος αποτελεί βασικό εσωτερικό κίνητρο μάθησης. Οι κούκλες με νόημα, όλων δηλαδή των ειδών και «ταυτοτήτων», μπορούν να απευθυνθούν και να προσεγγίσουν ένα ευρύ μαθητικό φάσμα, που περιλαμβάνει παιδιά που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς την ηλικία, το γνωστικό επίπεδο, τη γλώσσα, το πολιτισμικό και το κοινωνικοοικονομικό τους υπόβαθρο. Η κούκλα αποτελεί ένα δυναμικό εκπαιδευτικό μέσο στα χέρια κάθε παιδαγωγού στο σύγχρονο πολυπολιτισμικό και συμπεριληπτικό σχολείο, παρέχοντας τη δυνατότητα δημιουργίας κίνητρων και νοημάτων που εμπλέκουν τους
μαθητές ενεργά στη μαθησιακή διαδικασία, σύμφωνα πάντα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους. Η
παρούσα εργασία παρουσιάζει την κούκλα ως ένα δυναμικό διδακτικό μέσο στη «φαρέτρα» της
διαφοροποιημένης διδασκαλίας, το οποίο βοηθά και την ίδια τη μάθηση να αποκτήσει νόημα. Ό
λα τα είδη κούκλας μπορούν να αξιοποιηθούν εκπαιδευτικά, προωθώντας θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της σύγχρονης παιδαγωγικής.