Στις Βιβλιοθήκες, οι βιβλιοθηκονόμοι δρουν ως επιμελητές, εκτιμητές και διαχειριστές του υλικού των Συλλογών με σκοπό την παροχή πρόσβασης και διατήρησής του και για τις επόμενες γενιές. Αυτό αποτελεί επιτακτική ανάγκη ειδικά στις περιπτώσεις όπου το υλικό που διαχειρίζονται εμπίπτει στην κατηγορία του Σπάνιου, του Πολιτιστικού Αγαθού, της Κινητής Πολιτιστικής Κληρονομιάς, του Αναντικατάστατου και Μοναδικού Υλικού. Η παρούσα έρευνα έχει ως αντικείμενο το υλικό του Τμήματος Ειδικών και Σπάνιων Συλλογών (Κλειστών Συλλογών) των Βιβλιοθηκών, το οποίο διέπεται από ξεχωριστή Πολιτική. Αποσκοπεί στη διερεύνηση των συνθηκών που υφίστανται και των πρακτικών που ακολουθούνται σύμφωνα με την Πολιτική Διαχείρισης του Τμήματος Σπάνιων και Ειδικών Συλλογών σε τρεις ελληνικές Βιβλιοθήκες: α) την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, β) την Γεννάδειο Βιβλιοθήκη και γ) την Ιστορική Βιβλιοθήκη του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Τα τεκμήρια που ανήκουν σε ένα τέτοιο Τμήμα χρήζουν ειδικής διαχείρισης και επιλέγονται κατόπιν εφαρμογής ενός Συστήματος ιεράρχησης και απόδοσης των αξιών τους, βάσει προκαθορισμένων κριτηρίων αξιολόγησης. Το Σύστημα Αξιολόγησης ποικίλει ανάλογα με το είδος της Βιβλιοθήκης, τους ευρύτερου στόχους του Ιδρύματος / Οργανισμού που ανήκει και διοικείται, τους χώρους που διαθέτει, την κοινότητα που εξυπηρετεί, το προσωπικού και τη χρηματοδότηση που απολαμβάνει. Η συλλογή δεδομένων και η μελέτη των Τμημάτων Ειδικών και Σπάνιων Συλλογών των τριών υποδειγματικών Βιβλιοθηκών βασίστηκε στην έρευνα πεδίου, χρησιμοποιώντας τα εξής εργαλεία: δομημένα ερωτηματολόγια, συνέντευξη και επιτόπια παρατήρηση. Μετά την επεξεργασία των δεδομένων της έρευνας, διαπιστώθηκε ότι και οι τρεις Βιβλιοθήκες έχουν γνώση του υλικού που κατέχουν ακολουθώντας τη διαδικασία αξιολόγησης (η οποία έχει ήδη γίνει ή συμβαίνει επί του παρόντος). Επίσης, αποδεικνύεται από την κριτική αντιπαραβολή τους με τα διεθνή Βιβλιογραφικά δεδομένα (εγχειρίδια, αρθρογραφία, πρότυπα, νομοθεσία, κανονισμοί, κατευθυντήριες οδηγίες κ.α.), ότι κοινός ευρύτερα στόχος των Βιβλιοθηκών, ο οποίος διατρέχει όλες τις μεθόδους διαχείρισης και τις υπηρεσίες προς το κοινό, είναι η μακροημέρευση του υλικού και η, όσο το δυνατόν, ελαχιστοποίηση της φθοράς από τη χρήση για να είναι διαθέσιμο και για τις επόμενες γενιές. Παράλληλα, επιδιώκεται η εξισορρόπηση του βιβλιο-κεντρικού αυτού συστήματος με μία πιο ελεγχόμενη και εξωστρεφή πολιτική.