Η χρήση του αρχειακού υλικού στη σύγχρονη τέχνη και στην πρακτική της αναπαράστασης εκθέσεων αποτελεί μια νέα τάση με σκοπό την επανεξέταση και την επανερμηνεία της ιστορίας των θεσμών. Η παρούσα εργασία επιδιώκει να βοηθήσει στην κατανόηση της χρονικής επιλογής και του τρόπου αναπαράστασης που επιλέγουν τα μουσεία και οι οργανισμοί τέχνης να αξιοποιήσουν αρχειακό υλικό στην παρουσίαση των εκθέσεων τους. Μελετήθηκε αναλυτικά ως παράδειγμα το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ) και η απόφαση της διευθύντριας των αρχείων του, Michelle Elligott, να ανασυστήσει το σύνολο των εκθέσεων του από το 1929 έως σήμερα αποκλειστικά με τη χρήση ψηφιακού αρχειακού υλικού και τη δημιουργία της πλατφόρμας «Exhibition History». Από τη μελέτη της βιβλιογραφίας και την εξαντλητική επισκόπηση του παραδείγματος γίνεται εύκολα κατανοητό πως κάθε φορέας δύναται να αξιοποιήσει αρχειακό υλικό για την υποστήριξη των εκθέσεων του, την ανασύσταση εκθέσεων αλλά και την προσπάθεια απόδοσης νέων εναλλακτικών ερμηνειών της ιστορίας του. Επιπλέον μελετήθηκαν οι μηχανισμοί και τα αφηγήματα που ακολουθεί ένα μουσείο για να νοηματοδοτήσει και να αναδείξει τις μουσειακές και αρχειακές συλλογές του με τη συμβολή του αρχείου. Το αρχειακό υλικό δύναται να αξιοποιηθεί στη συγκρότηση και στη λειτουργία του μουσείου, στη διαχείριση της δημόσιας εικόνας του και στην ερμηνεία των εκθεμάτων του.