Η ραγδαία τεχνολογική καινοτομία αναδιαμορφώνει το ρόλο και την αποστολή των πολιτιστικών οργανισμών, όπως Βιβλιοθήκες – Αρχεία – Μουσεία (ΒΑΜ). Οι δυνατότητες αποθήκευσης και επεξεργασίας δεδομένων την τελευταία εικοσαετία έχει δημιουργήσει νέες προοπτικές στους περισσότερους τομείς της καθημερινότητάς μας συμπεριλαμβανομένου και του εργασιακού μας τομέα. Οι πληροφοριακοί φορείς, ΒΑΜ, πέρα από την κύρια δραστηριότητά τους, διατηρούν και ετερογενή αντικείμενα, όπως αρχειακά τεκμήρια, βιβλιοθηκονομικά τεκμήρια αλλά και μουσειακά τεκμήρια. Αυτό δημιουργεί την ανάγκη για τη δημιουργία, τη διαχείριση , την πρόσβαση και διατήρηση των πληροφοριών για τα ετερογενή αυτά αντικείμενα. Η προσέγγιση της ολιστικής καταγραφής σε ένα μόνο σύστημα δίνει το πλεονέκτημα για συγκεντρωμένη πληροφορία, για πληροφορία που δεν επαναλαμβάνεται (redundancy of data) και πληροφορία που μπορεί να ελεγχθεί με μεγαλύτερη ευκολία. Επίσης, η δυνατότητα προβολής και διάδοσης στους ενδιαφερόμενους χρήστες αποτελεί ένα σημαντικό στοιχείο, δεδομένου ότι σκοπός της ύπαρξής τους είναι η διάδοση των πληροφορίων και κατ’ επέκταση της τεκμηριωμένης γνώσης. Μέσα από την παρούσα εργασία γίνεται μία προσπάθεια να κατανοήσει ο αναγνώστης τη δυναμική της σημερινής κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι πολιτιστικοί πληροφοριακοί φορείς. Αναλύοντας τη διεθνή αλλά και εγχώρια βιβλιογραφία, γίνεται η προσέγγιση στα συστήματα που αφορούν την διαχείριση ψηφιακών πόρων (ΣΔΠ) και στο τέλος γίνεται η υλοποίηση της εγκατάστασης μιας εφαρμογής ανοικτού κώδικα διαχείρισης συλλογών, της CollectiveAccess. Από την υλοποίηση της συγκεκριμένης εφαρμογής, εξάγονται συμπεράσματα και γίνεται αναφορά για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της στη διαχείριση ετερογενών συλλογών. Αναλύονται οι δυνατότητές της καθώς και οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν για την εγκατάσταση και παραμετροποίηση της εφαρμογής CollectiveAccess.