Η εργασία ασχολείται με τους φορείς διαχείρισης οπτικοακουστικών αρχείων και συγκεκριμένα τους εθνικούς φορείς της Γαλλίας και της Ελλάδας. Πρόκειται για σχετικά νέα ιδρύματα με νέο περιεχόμενο, καθώς οι συλλογές τους ξεκινάνε από τον 19ο αιώνα. Στην Ελλάδα, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο (ΕΟΑ) δημιουργήθηκε το 2006 προκειμένου να καλύψει το κενό που υπήρχε στη διαχείριση των οπτικοακουστικών αρχείων. Καταργήθηκε με υπουργική απόφαση το 2011, ενώ η δραστηριότητά του και ο επιδιωκόμενος σκοπός του μεταφέρθηκαν στην Ελληνική Ραδιοφωνία-Τηλεόραση (ΕΡΤ). Στα τέλη του 2015 συστάθηκε το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ), το οποίο καθίσταται σήμερα ο εθνικός κόμβος αναφοράς γύρω από την οπτικοακουστική παραγωγή της Ελλάδας. Το Institut national de l'audiovisuel (INA) είναι ο επίσημος φορέας οπτικοακουστικών αρχείων της Γαλλίας, που δημιουργήθηκε το 1974 και είναι υπεύθυνο για τη συλλογή, τη συντήρηση και τη διάθεση των γαλλικών οπτικοακουστικών συλλογών. Αποτελεί έναν πρότυπο φορέα διαχείρισης οπτικοακουστικού περιεχομένου λειτουργώντας την ίδια στιγμή ως το εθνικό αποθετήριο οπτικοακουστικού υλικού της Γαλλίας. Μέσα από τη συγκριτική μελέτη των ευρωπαϊκών αυτών εθνικών φορέων διαχείρισης οπτικοακουστικών αρχείων η εργασία αποσκοπεί να διερευνήσει τους λόγους που επηρεάζουν τη λειτουργία τους και να εξετάσει ποιος είναι ο ρόλος τους στη διαχείριση του οπτικοακουστικού περιεχομένου.