Η γλωσσική επικοινωνία αποτελεί ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου είδους και επιτυγχάνεται με διάφορους τρόπους από την αρχή της εξέλιξης. Η ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας και η δημιουργία νοήματος, οδήγησε στην ανάγκη για διάκριση μεταξύ της πραγματικής σημασίας που έχουν οι λέξεις -γεγονός που μελετάται ήδη από την αρχαία Ελλάδα- και της σημασίας που αποδίδεται από τις προθέσεις και τους τρόπους ομιλίας, δείξης και άλλα μέσα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινή επικοινωνία με στόχο να επιτύχουν ορισμένους σκοπούς. Η διάκριση αυτή οδηγεί στους κλάδους της σημασιολογίας και πραγματολογίας. Το ερώτημα που δημιουργείται και με το οποίο ασχολείται η παρούσα εργασία, αφορά τη διεπίδραση αυτών των δύο κλάδων και το πως στοιχεία πραγματολογικά όπως το περικείμενο (πλαίσιο) της πρόθεσης του ομιλητή και η επιλογή ορισμένων κωδίκων επικοινωνίας, μπορούν να επιδράσουν στην τιμή αλήθειας μιας πρότασης και στο γενικότερο νόημα που αυτή φέρει. Για τη διερεύνηση του ερωτήματος αυτού αναλύονται στοιχεία που αφορούν και τους δύο κλάδους όπως και την αλληλεπίδραση τους.