Η διατήρηση των πολιτιστικών αγαθών, ως κεντρικό στοιχείο της προστασίας τους και θεσμική ευθύνη των οργανισμών που τα διαχειρίζονται, αφορά τις οργανωμένες ενέργειες ελέγχου των κινδύνων που απειλούν τη φυσική τους υπόσταση, τις αξίες τους και την πρόσβαση σε αυτά. Η λήψη αποφάσεων για το σχεδιασμό της διατήρησης προϋποθέτει ενδελεχή διερεύνηση των κινδύνων και συνεκτίμηση παραμέτρων, σχετικών με τους λειτουργικούς στόχους, τους περιορισμούς και τις δυνατότητες των διαχειριστών τους. Οι εξελίξεις στον τομέα της διατήρησης, η αναγκαιότητα για ορθολογικότερη κατανομή των πόρων και για υιοθέτηση βιώσιμων πρακτικών, οδήγησαν στην ανάπτυξη μεθοδολογικών προσεγγίσεων για τη διατήρηση, βασισμένες στη διαχείριση κινδύνων. Στην παρούσα εργασία διερευνάται το εννοιολογικό και πρακτικό πλαίσιο της διαχείρισης κινδύνων σε σχέση με το σχεδιασμό της διατήρησης και παρουσιάζονται οι σημαντικότερες μέθοδοι διαχείρισης κινδύνων σε κινητά και ακίνητα αντικείμενα πολιτιστικής κληρονομιάς, όπως τις ανάδειξε η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Εστιάζοντας στις μεθόδους εκείνες που αφορούν κινητά πολιτιστικά αγαθά - αντικείμενα συλλογών, αναλύονται περαιτέρω και αξιοποιούνται στο ερευνητικό μέρος της εργασίας οι μέθοδοι ABC και QuiskScan, οι οποίες παρουσιάζουν πληρότητα, υψηλό επίπεδο τεκμηρίωσης και ευρύ πεδίο εφαρμογής. Το ερευνητικό μέρος επικεντρώνεται στη φάση έναρξης του έργου της διαχείρισης κινδύνων, σε συλλογές που διαχειρίζεται κάποιος πολιτιστικός οργανισμός. Αναλύοντας τις διαδικασίες και τα μεθοδολογικά εργαλεία που χρησιμοποιούν οι μέθοδοι ABC και QuiskScan, δημιουργείται ένα πλαίσιο – οδηγός, με το οποίο εξυπηρετούνται οι αρχικές επαφές του ερευνητή με τον οργανισμό και υποστηρίζεται ο γενικός σχεδιασμός της έρευνας. Από τη μελέτη των μεθόδων ABC και QuiskScan εντοπίζονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της θεωρητικής προσέγγισής τους, η αποτελεσματικότητά και η εφαρμοσιμότητά τους. Με μια γενικότερη θεώρηση της διαχείρισης κινδύνων στην πολιτιστική κληρονομιά, αναδεικνύονται τα οφέλη της προσέγγισης αυτής, αλλά επίσης αναγνωρίζονται η πολυπλοκότητα των παραγόντων που καλείται να αντιμετωπίσει και οι περιορισμοί που ενδέχεται να συναντήσει.