Το μουσείο αποτελεί θεσμό ο οποίος υφίσταται ήδη από αρχαιοτάτων χρόνων. Η ύπαρξή του στην κοινωνία το υπέβαλε στις κοινωνικές αλλαγές που υφίσταται και η ίδια η κοινωνία. Σταδιακά, και μέσω πολλών αλλαγών, το μουσείο μετατράπηκε σε χώρο στον οποίο η διαφορετικότητα είναι ευπρόσδεκτη αλλά και επιθυμητή, όπου όλες οι απόψεις και ιδέες έχουν θέση και είναι αξιόλογες και, κυρίως, σε ένα χώρο ισότητας και κοινωνικής ενσωμάτωσης. Από την άλλη πλευρά, ο όρος νοητική αναπηρία συνιστά ένα σύνθετο όρο, η ανάλυση του οποίου συνδέεται άμεσα με τη νοημοσύνη. Χωρίς να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος ορισμός, η νοητική αναπηρία συνιστά την μειωμένη ικανότητα ανταπόκρισης των ατόμων στο πλαίσιο της καθημερινής και κοινωνικής του ζωής. Σκοπός της παρούσας πτυχιακής έναρξη μια προσπάθειας προσέγγισης των ατόμων με νοητική αναπηρία στους οργανισμούς πληροφόρησης (μουσεία, βιβλιοθήκες, αρχεία). Η προσέγγιση αυτή πραγματοποιείται μέσω του σχεδιασμού, υλοποίησης και αξιολόγησης ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, το όποιο σχεδιάστηκε με γνώμονα τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα των ατόμων με νοητική αναπηρία και εφαρμόστηκε πιλοτικά στο σχολείο, εξαιτίας των υγειονομικών περιορισμών της πανδημίας Covid-19. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων έδειξε πως κατανόησε όσα αναφέρθηκαν, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό θυμόταν και σε μεταγενέστερο χρόνο τις πληροφορίες αυτές. Η πρακτική εφαρμογή όσον διδάχθηκαν βρήκε θετική ανταπόκριση κατά τη διάρκεια της διεξαγωγής των εργαστηρίων στο πλαίσιο του προγράμματος. Τέλος, το εκπαιδευτικό προσωπικό που παρακολούθησε και πλαισίωσε το πρόγραμμα υποστήριξε ότι η συγκεκριμένη διαδικασία ήταν ωφέλιμη για τους συμμετέχοντες, ότι απέκτησαν γνώσεις σχετικά με το αντικείμενο, ενώ παράλληλα ανέπτυξαν τη δημιουργικότητά τους.