Στο πεδίο της αγωγής και της εκπαίδευσης στην πρώιμη παιδική ηλικία χρησιμοποιούνται ποικίλοι όροι–λέξεις, τόσο στη χώρα μας όσο και στο διεθνή χώρο. Οι λέξεις που επιλέγουμε για να ονομάσουμε τα πράγματα αποτελούν συμβολικές αναπαραστάσεις της εμπειρίας και δεν είναι ουδέτερες.«Οι λέξεις υπονοούν κρίσιμες ονομασίες και αποτελούν απόπειρες να τιθασευτούν σκοτεινές ανθρώπινες εμπειρίες, εν μέρει ή ενόλω ανεξήγητες»(Μαρωνίτης, 2012). Για τον Bourdieu,«Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μπορεί να ειπωθεί και μπορείς να πεις το τίποτα»(1999: 55). Τι λέγεται, λοιπόν, πως λέγεται και τι θα μπορούσε να ειπωθεί αναφορικά με την αγωγή και την εκπαίδευση κατά την πρώιμη παιδική ηλικία; Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται και αναλύονται οι όροι–λέξεις που χρησιμοποιούνται για το εν λόγω θέμα, σε μια προσπάθεια δημιουργίας ενός διαμοιρασμένου πλαισίου επικοινωνίας μεταξύ των ενδιαφερομένων. Γίνεται σύντομη αναδρομή στην ανάδειξη της παιδικής ηλικίας και των θεσμών που έχουν δημιουργηθεί, στη συνέχεια γίνεται ανάλυση των όρων που χρησιμοποιούνται στη χώρα μας σε επιστημονικό επίπεδο και σε επίπεδο εφαρμογών και, τέλος, κατατίθεται πρόταση για ανασυγκρότηση του πεδίου της αγωγής και εκπαίδευσης των παιδιών ηλικίας 3-6χρόνων. Εξετάζοντας τους όρους που χρησιμοποιούνται στην Ελλάδα και στο εξωτερικό αναδεικνύεται η πολυπλοκότητα και η δυναμική που χαρακτηρίζουν το συγκεκριμένο πεδίο