Οι συμβατικές πολιτικές δεν αντιστοιχούν άμεσα, αλλά έμμεσα, στις ψηφιακές και έχουν διαφορές που οφείλονται κυρίως στις ιδιότητες, εύκολης αντιγραφής και αναπαραγωγής, του ψηφιακού περιεχομένου. Εξετάζουμε τη λειτουργική διασύνδεση των συμβατικών και ψηφιακών πολιτικών πρόσβασης, αναπαραγωγής, δανεισμού και διαδανεισμού. Αντιστοιχούμε και συγκρίνουμε τις συμβατικές και ψηφιακές πολιτικές των συλλογών (συμβατικών και ψηφιακών) δέκα πρωτοπορών ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών παγκοσμίως, καταδεικνύοντας τις ομοιότητες, διαφορές, πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τους. Απαντάμε σε ερωτήματα, όπως, αν οι ψηφιακές πολιτικές αποτελούν μετάλλαξη των συμβατικών ή νέα κατάσταση, αν είναι πιο ελεύθερες από τις συμβατικές ή περιορίζονται κτλ. Τέλος, προτείνουμε ένα μοντέλο πολιτικών πρόσβασης, αναπαραγωγής και χρήσης του ψηφιακού περιεχομένου των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών, σε σχέση με παράγοντες, όπως, ο τύπος περιεχομένου, η μέθοδος πρόσκτησης, η πνευματική ιδιοκτησία κτλ. Το μοντέλο, ενσωματώνει ήδη υπάρχουσες πρακτικές, αλλά και καινούργιες πολιτικές, που δεν έχουν εφαρμοστεί, και μπορούν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα διαχείρισης της ψηφιακής πληροφορίας και γνώσης.